Ce que m’ont soufflé
la soirée et la montagne
je l’ai oublié.
(Jorge Luis Borges)
Archives Mensuelles: novembre 2014
Νίκος Κυριακίδης, Οι αβάσταχτές μας μέρες
Δυναμώνει η βροχή
Το μικρό ροζ βγήκε για λίγο
Κανένας δεν το είδε με τέτοιον καιρό
Δεν βγαίνει πια η φωνή του σκύλου
Όσο κι αν θυμώνει, επιμένει
Δεν ακούγεται
Πώς θα περπατήσουν όσοι δουλεύουν χαράματα;
Το μεγάλο ποντίκι χώνεται πάλι στα σκουπίδια
-χαραμίστηκε η μέρα
για κάποια βαριά σύννεφα
χαραμίστηκε…-
Κάποιος ακούει σιγανά μουσική
Δεν ενοχλεί
Είναι οι δικές του ειδήσεις που παίζουν απ΄ τον δίσκο
Θα φτάσουν τα φορτηγά λασπιασμένα
Κανείς δεν θα περάσει απέναντι
Μια γαλανή ακινησία θάρθει
Όλα αυτά,
η βροχή
Το ένα μικρό του μεγάλου ποντικού
Πνίγηκε και πλέει στον χείμαρρο
Το μαύρο ήρθε πλάι του ν΄ακούσει μουσική
Τραγούδια της αγάπης, είναι
Πώς θα βγούνε τα παιδιά σε λίγο;
Και ο σκύλος νάναι οριστικά μουγγός
Τελείως μόνος
Μήτε το παραμιλητό του
Δυναμώνει η μουσική
Αλλά όλα πια,
πλέουν.
