Όλα τα βράδια σαν είμαι μόνη
την αγάπη μου σου διηγούμαι
στραγγαλίζω ένα λουλούδι
η φωτιά αργοσβήνει
χωνεμένη από θλίψη.
Μες στον καθρέφτη που η σκιά μου αποκοιμιέται
κατοικούνε πεταλούδες.
Όλα τα βράδια σαν είμαι μόνη
μελετώ το μέλλον στων ετοιμοθάνατων
τα μάτια
την ανάσα μου ανακατώνω με της
κουκουβάγιας το αίμα
και με τους τρελούς μαζί η καρδιά μου
πιλαλάει κρεσέντο.
*Μετάφραση: Έκτωρ Κακναβάτος.
lerestnadine 
Que faire de ces artifices,
Lampes et néons,
Pour repousser un instant les ombres ?
Laisse donc le regard errer vers les mortels,
Et les choses de la nuit .
Celles de la vie demandent à fleurir.
Et ce que tu en comprends,
Est paré de beauté, même sous les voiles blancs,
Du sommeil, et du sourire de la lune .
–
RC nov 2014